Trochę mnie tu nie było... :-o I nie wiem czy wgl jeszcze będę, ostatnio brak czasu na wszystko... Teraz choruję i jakoś tak zebralo mi sie na wspomnienia... Przejrzalam stare zdjęcia, wiadomości i mylśę że mimo iż teraz jestem szczęśiwa, mam najlepszego chłopaka, prawdziwych przyjaciół i wiele wiele innyych rzeczy, o które tak długo walczyłam, to i tak brakuje mi przeszłości...  Tych wspaniałych osób, stajni, koni... tego wszystkiego... A najbardziej tego pana wyżej  Nie sądziłam, że tak mi go będzie brakowało... Przeglądając wiadomości trafilam na wpis który kiedyś Sandra dodala  " że stajnia nas połączyła i stajnia nas rozłączy, a wszystkie dziewczyny  w końcu  pójdą w swoje strony "  I tak się niestety stało...   Gdybym mogła cofnąć czas to zrobiłabym wszystko, żeby to się nie rozpadło... Szczerze nie umiem określić tego, czy dałabym radę to wszystko ogarnąć.. Teraz ledwo mam czas dla siebie a czy byłby wtedy czas dla koni ? Czy dałabym radę to wszystko pogodzić ? Mam okazję jeździc w dwóch "prywatnych" stajniach, ale to nie to samo... to nie to samo co ta stajnia w której tak wiele się wydarzyło, tak wiele nas połączyło.. Do tego nie da się już wrócić  Wele razy myślałam o tym, że chciałabym być dalej tam, żeby było tak jak dawniej.. Tyle płaczu, radości, upadków, wzlotów, kłótni i wiele wiele innych..   Ale czy będzie? Czy wgl by było ? Skoro nie ma tam najważniejszego pana którego kocham? Bobika?  Wszystko tak momentalnie się rozwaliło.. Stajnia, Czarnuszek, przyjaciele..  Jednak powiedzenie " Docenisz jak stracisz, stracisz jeśli nie docenisz " jest tu strzałem w 10   Ech.. wgl nie wiem po co te wszystkie przemyślenia, skoro czasu się nie cofnie.. Nie naprawi tych błędów, przez które straciłam tak wiele... Mam nadzieję, że chociaż trochę się wszystko poukłada, bo.........  Może tak po prostu musi być? Przecież jak to mówią " KAŻDY KONIEC, TO POCZĄTEK CZEGOS NOWEGO "  A teraz zamiast użalać się nad  sobą, trzeba wziąć się w garść i zrobić wszystko, żeby nie stracić tego co teraz jest najważniejsze  Pisząć to, cały czas lecą mi łzy..  Ale musiałam to w końcu z siebie wydusić.