irie irie irie ...  

Moje życie ostatnio to koszmar.. Nie radzę już sobie z problemami sama.. czasami chcę już się poddać..  Nawet nie mam z kim o tym porozmawiać, bo nikt mnie nie rozumie. dwa tygodnie temu straciłam "przyjaciółkę", z którą się znałam 14 lat i przez jedną rzecz wszystko się popsuło od tego czasu nie rozmawiamy ze sobą.. nasza znajomość się opiera na wymuszonym słowie "cześć" smutne jest to, że to wszystko przez jednego głupiego faceta. Wszystkie wspólne wspomnienia są nic nie warte.. Poznałam go przez kuzynkę.. zawsze mi się podobał, więc zaczęliśmy pisać i raz na jakiś czas się spotykaliśmy, nie wiedziałam już jak go mam traktować, bo raz mi dawał nadzieje, a następnym razem mówił, że to nie ta pora jeszcze.. zabrałam go na urodziny swojej "przyjaciółki" co było moją największą głupotą w życiu.. Przez to zaczęli się spotykać i zostali parą.. Jak dla mnie to co zrobiła jest płytkie, a ona jest egoistyczną szmatą.. Gdy postawiłam jej ultimatum, wybrała jego niż przyjaźń przynajmniej wiem, że nie byłam dla niej ważna. W sumie to nie pierwszy raz byłam w takiej sytuacji.. wiele razy było tak, że spotykała się z tym z kim ja.. nie rozumiem takiego zachowania.. tak się nie robi. Wychodzi na to,że sama sobie nie potrafi znaleźć faceta.. Już sama nie wiem wiem co mam robić, czy spróbować zapomnieć czy nie.. Nikt nie znajduje w niej winy i wszyscy uważają, że to ja przesadzam a co ja za to mogę, że czuję do niej nienawiść i pogardę.. Także uważajcie, na takie wredne suki. Druga kwestia to jest brak drugiej połówki. Myślałam, że nie jestem gotowa na związek, aczkolwiek to pomogłoby mi we wszystkim Potrzebuję osoby, która mnie będzie kochała i była ze mną w tych trudnych momentach, wspierała mnie.. lecz to nie jest niestety takie proste. Mam jakiegoś pecha do facetów, a każdy to większy dupek od poprzedniego. nie wiem jak to dalej będzie.. muszę się skupić na maturze chyba, może to pomoże mi ucieć od tych problemów.