Lepsze jutro cz.42

Lepsze jutro cz.42 

I niestety nadszedł dzień wyjazdu. Po śniadaniu poproszono nas ostatni raz na salę, w której mieliśmy zajęcia.

- Chcieliśmy wam podziękować za ten obóz i za to, że tutaj przyjechaliście. Mamy nadzieję, że wam się podobało i za rok również tutaj się spotkamy- zaczęła pani Elwira 

- Ja też wam dziękuję i do zobaczenia za rok! Wszyscy macie sie tutaj stawić- zażartował Mariusz i wszyscy zaczeli się śmiać - Okej, a teraz tak na serio to macie godzinę, żeby się spakować i zostawić po sobie porządek w pokojach. Potem oddajecie kluczyki w recepcji i miłego drogi do domu.- zakończył

Nie chciałam stąd wyjeżdżać. Na początku marzyłam, żeby wrócić do domu, ale teraz chętnie bym tutaj zostałą. Nie chciałam rozstawać się z ludzmi, których poznałam. Obiecaliśmy sobie, że będziemy w kontakcie i jeszcze się spotkamy. Po przemówieniu opiekunów zaczeliśmy się ze sobą żegnać. Przytuliłam każdego kogo się dało i zapewniałam, że się jeszcze spotkamy. Podszedł do mnie również Mariusz. 

- Oh no muszę pożegnać się z moją ulubioną uczennicą. 

- Na prawdę byłam najlepsza? - spytałam 

- Oczywiście, że tak . Mimo małych niepowodzeń między nami na początku cieszę się , że Cię poznałem i , że mogłem z Tobą współpracować 

- Dziękuję i też się cieszę, że poznałam takiego trenera. 

- Mam nadzieję, że za rok też się spotkamy. 

- No oczywiście, było świetnie . 

- Okej. W razie jakiś pytań, albo problemów no nie wiem cokolwiek masz tutaj mój numer- podał mi karteczkę z zapisanym cyframi 

- O, dzięki. Będę pamiętać. To do zobaczenia. 

Przytulił mnie i odeszłam. Kiedy pożegnałam się z wszystkimi zabrałyśmy się z Laurą za pakowanie. 

- O jeny nie zapnę tej walizki - dramatyzowałam 

- Zaraz Ci pomogę, damy radę. Poczekaj tylko skończę się pakować.

- Dzięki. 

- Cześć dziewczyny, widzę, że pakowanko- powiedział Mateusz, który wszedł do naszego pokoju 

- Cześć kochanie- przywitałam się z Nim całusem w policzek - pakowanie to koszmar!A ty już spakowany?  

- Tak. Nie marudź, daj pomogę Ci. 

Dzięki pomocy Mateusza zapięłam swoją walizkę. 

- Uff- westchnęłam i rzuciłam się na łóżko 

- To ja zaniosę walizkę do samochodu. 

- Okej. 

- Ja też będę się już zbierać, bo rodzice po mnie przyjechali- oznajmiła Laura

- Szybko to zleciało, ale cieszę się, że Cię poznałam i będziemy w stałym kontakcie. 

- Oczywiście i do zobaczenia za rok, może wcześniej. 

Wyściskałam swoją koleżankę i odprowadziłam ją do wyjścia. Asia z Kingą tez już pojechały, więc sprawdziłam czy wszystko zabrałam, zamknęłam domek i poszłam do recepcji.

CDN(wieczorem)