Zniszczeni

Wszystko jest ładnie pięknie, cieszymy się życiem, jesteśmy zadowoleni z tego co robimy. Budzimy się rano i już wiemy co będziemy robili i jaka będzie nam to sprawiało radośc. Myślisz tak będzie fajnie, kolejny fajny dzień, fajne wydarzenia mimo wszystko ze mam sprawdzian czy coś innego to i tak bedzie fajnie bo kazdego dnia jest cos na co czekamy. Nie jest zle, nie jest tragicznie bo nie moze tak być przeciez tak bardzo się cieszymy tak bardzo tego chcemy tego dni na ktory czekamy... Super nie prawda?? Żyć nie umierać. Ale czy tak jest zawsze?? Co się dzieje gdy wyszstko się burzy?? a Nasze serce i świadomośc wygląda jak pobojowisko?? Ale po czym?? Przeciez jest tak pięknie... Nie wiesz... zastanawiasz sie.... meczysz i szukasz całego w niczym.... Nie chcesz tego ale nadal myślisz czemu się budzisz, czemu tak sądzisz, na co czekałeś, co chcesz robić i czy chcesz to robić, czy jest jakis sens, myslisz sobie czy nie mozna zrobic czegos nie znaczacego dla nikogo?? Czy możesz robić to czego tak naprawde nie powinienes?? NIE WIESZ... NIC NIE WIESZ... Każdy dzień, każdy kolejny dzień, każda kolejna seria dni, miesiące.... mogą stać się koszmarem, koszmarem naszego życie, chcesz się obudzić ale to nie jest sen, gdzie jest wszystkiego sens?? Gdzie to wszystko jest?? ZNOWU NIC NIE WIESZ....

Być zniszczonym i się odbudować to jest cel ale jak to zrobic??


NIE WIESZ

Wciąż w pogoni za lepszej jakości zycia....
Zatrzymaj się i pomyśl...
Życie męczy, ale czy po śmierci będzie lepiej??
NIE WIESZ
Nie sztuką jest umrzeć - sztuką jest zyć
A mimo wszystko...
Życie!!! To dożywotnia Kara śmierci....
Życie to choroba rozprzestrzeniana droga płuciową...






Nie wiem co mam myślec, nie wiem czego chce, nie wiem co mam robić, NIE WIEM NIC