"Któregoś dnia może mnie nie być, po prostu załóż,
Przypomnisz mnie sobie, ale nie czuj żalu,
Życie się będzie toczyć i tak pomału,
Wytrzesz z łez oczy, mnie nie żałuj..."


Zaduma w milczeniu?! Bo do kogo się odezwać? Znów rozchwiana emocjonalnie. Co zrobić? Jak temu zaradzić?! Jak zareagować tym razem!? Jestem bezsilna... Tak bardzo bym chiała, by było inaczej... By cofnąć czas, do momentu, gdy byłam sama... Było mi dobrze- Ciężko ale dobrze! Nie musiałam się martwić... Nie miałam czego spierdolić... Nie miałam do nikogo pretensji, no bo do kogo, o co?! Nawet najcięższe i najtrudniejsze wyzwania podejmowałam z podniesioną głową i zdołałam im podołać... A teraz? Uzależniłam się od Ciebie... Nic nie jest takie samo... Nic. Zwłaszcza ja! Żałuję! Nie powiem. Byłam inna. Jakby bardziej odporna? Jakby taka bardziej oziębła? A teraz?! Ciebie ucze, jak iść przez życie, a co ze mną? Kto mnie tego nauczy? Jak? Odpowiesz mi? Złap mnie za rękę i prowadź. Ufam Ci! Nigdy nie zwatpiłam! Nigdy! Choć kilka razy się zastanawiałam nad taką kwestią. A co z Tobą? Jak Ty zachowywałaś się wobec mnie? Zwątpiłaś? Zawiodłaś się? Cierpiałaś? Błagałaś, przepraszałaś, przeklinałaś?! Ile razy? Przeze mnie są tylko cierpienia i ból. Wiem. Nie umiem inaczej. Nie potrafię żyć z ludźmi. Nie z Tobą. Boję się! Boję ale robie to dalej. Bo nie umiem tak "o" tego zakończyć. Niewiele brakuje byś odeszła. Nie umiem odepchnąć, nie umiem zatrzymać. Sama nie umiem odejść. Już nie umiem... Zmieniłam się?! Możliwe. Nie powiem, że nie. Ale co na to wpłyneło? Jak dalszy ciąg tego postępowania zatrzymać? Nie ma guzika, nie wcisnę go. Odciąć dopływ prądu? Ale gdzie gniazdko zasilające? Odejść?! Ale jak? W jakim sensie? Tak na zawsze? Nie! Mam motywację... Ale co z Tobą!? Jak to rozwiązać? Koniec. Nie mam siły. Idę pogrążona w melancholii poświęcić czas na refleksję i przemyślenia.

                                                         Żałuję!;(



                                                                   "Wiem, że gdzieś na szczycie góry wszyscy razem spotkamy się.
                                                                                      Mimo świata który, kocha i rani nas dzień w dzień...
                                                                                                   Rodzimy się by żyć, żyjemy by umierać..."

[*]