Cierpię. Ale wiem, że Ona bardziej.

Uśmiecham się i czekam na iskierkę w oczach ciesząc się z tej krótkiej oznaki świadomości.

Uśmiecham się patrząc Jej w oczy, choć za Jej plecami płyną łzy.

Trzymam za rękę, by czuła się bezpiecznie.

Uśmiecham się.

Opowiadam o pogodzie.. o Jej ukochanych zwierzętach. Głaszcze po włosach, ale nie rozumiem odpowiedzi, bo ten szept ledwo wydobywa się z Jej ust.

Widzę jak bardzo pragnie mnie zapytać o tyle rzeczy, odpowiedzieć, ale ciało odmawia sił by wydobyć choć słowo.

Cierpi.

A ja mogę tylko się uśmiechać i głaskać dłoń.

I czekać na kres Jej cierpienia, choć nie chcę na to czekać.

Kochana Najcieplejsza Istota na świecie powoli odchodzi...

Tutaj... nie mam już sił by nie płakać.