Brino

Po tylu latach nic sie nie zmienilo. Jakosc zdjęć bardzo się pogrsza, kiedy je tu wrzucam.

To jest stworzenie, które najbardziej w świecie mnie kocha. No, może prócz mamy.

Leży obok, grzeje sobie sierść przy wentylatorze i pewnie spędzi ze mną dzisiejsze popołudnie.

Brino jest najlepszym dowodem na to, że warto ratować zwierzęta ze schronisk. Odwdzięcza sie codziennie.

Z nosem na ołówk też.

_______________________________________________________________

Kilkadziesiąt godzin bez znaku i jakoś tak lżej.

Ale dwa razy podczas samotnej jazdy samochodem złapałam sięna tym, jak bardzo skrzywiają mi się myśli. Nie panikuję tak jak wcześniej, kiedy przybywają. Trochę mnie martwią. Bo w głowie kołaczą mi się słowa ciotki mamy z pogrzebu Babci. Dziś wyszeptane pytanie o to, czy miałyby okazać się klątwą, zajęło mi mózg na pół drogi powrotnej.

I trochę jak sęp wyłapywałam jej cichy głos na ćwiczeniach. A potem przestałam gwałtownie, bo przecież ja nie mam tak łatwo. Łatwo! Ta głupia myśl wślizgnęła się niepostrzeżenie między zwoje, ale szybko ją zniszczyłam. Ta myśl była bardzo nie w porządku z mojej strony.

Ale właśnie w tym jest problem. Z jednej strony Chryste Panie, czymże sobie zasłużyłam. Z drugiej strony - nie, nie, przecież to wszystko nie może okazać się jednym wielkim kłamstwem.

I to też nie tak łatwo zrobić. Bo to bilet w jedną stronę.

Chociaż tyle dobrego, że ostatnio nie zrobiłam z siebie idiotki.

__________________________________________________________________

Dziś była Elektronika. Mój umysł przeżywał orgazm mogąc znowu liczyć zadania.

Trzeba było zrozumieć, pomyśleć, zastosować. Cieszył się na każde nowe zadanie.

Mój kochany, analityczny, ścisły mózg. Dobrze było przekonać się, że nadal to wszystko potrafię