po.

I po tylu latach spotykamy się raz, dwa razy w tygodniu. I po tylu latach nadal mówimy o tym samym. O przepłakanych nocach, o dotyku, o nabijanych lufach przed szkołą. I po tylu latach nadal cierpimy. A co jeżeli teraz szczęście będzie trzymać się mnie cały czas? Co jeśli Dawid na prawdę już nic dla mnie nie znaczy? Dziwnie czuję się myśląc, że teraz moim życiem jest ktoś inny. Rok temu powiedziałabym, że ktoś zwariował. Dzisiaj leżę przy jego boku, zasypiam wtulona w silne ramiona. Od dawna nie czułam bezpieczeństwa. Nie siędzę już sama z przepaloną lufą w ręku, nie słucham już starych płyt. Uśmiecham się każdego dnia patrząc w takie błękitne oczy jak morze. Nie potrafię pisać o szczęściu. Kocham Cię Jakubie, zostań moim światem! 

Ile były warte nasze słowa, kiedy próbowaliśmy wszystko od nowa?

:) Sami :)

https://www.youtube.com/watch?v=aH6CZ3bhAfY