bo takie a nie inne...

Dobrze wiem, co czuje, ale moje serce nie jest już tak sprawne jak kiedyś. Udaję szczęśliwą, ale tak naprawdę jestem sparaliżowana strachem. Od góry do dołu.. Ale jedna sprawa mnie dziwi.. akceptuję ten swój bezsensowny strach.. W stu procentach jest już częścią mnie.. Czasem chciałabym się nie poddawać.. nie cofać się przed niczym.. nie załamywać się.. mój mózg.. wgl cała konstrukcja psychiczna jest nawet dla mnie wielka zagadką.. Sama nie wiem czym się kieruje.. jakimiś sprzecznymi siłami plus sprzeczność między pewnością siebie a zwątpieniem w siebie.. i co teraz..? mam wykrzyczeć, że nie otworze Ci choćbyś wydrapał przepraszam na moich drzwiach.. ku*wa masz w sobie coś takiego, że.. wiem.. zapewne znowu zaryzykuję.. bijąc się z moimi naiwnymi myślami, którymi sama robie sobie krzywdę.. Przeszłość - Ty sadystko!.. Rzeczywistość- piep*ona masochistko!.. Chcę prawdziwej obietnicy.. obiecaj cokolwiek.. choćby spacer w deszczu.. czy lizaka o 14:32.. ponoć obietnice wiążą ludzi.. nie pozwalają im odejść.. czy aby na pewno? ..Wiem, że nawet jeśli jesteśmy pewni, że zasłużyliśmy na szczęśliwe zakończenie.. ono nie zawsze nadchodzi..

..Rozlałam swoje marzenia pod Twoimi stopami ... stąpaj łagodnie...