.

          po raz pierwszy sama nie wiem o czym do siebię krzycze . i pęknę ..nie wiem kiedy-ciągle czekam . nie wiem też w jaki sposób . czy będzie to końcem ,albo początkiem albo końcem całkiem ( chociaż całkiem końca podobno nie ma-nie wiem w co wierzyć) .

widzisz , ja nawet nie mogę ci zazdrościć i stawiać się w innych sytuacjach ,tak bardzo wtedy brak mi powietrza ,przyciskam się do ściany tak jak człowiek z pierwotnych odruchów nie może wytrzymać. i czekam ,próbuje przeoddychać każdą chwilę szansy .

mam w sobie najogromniejszy niepokój po raz pierwszy ze strasznym pozornym spokojem na zewnątrz

i nie wiem . czy zacząć się przyzwyczajać czy pobiec ile sił

żeby pęknąć

albo sprawdzić czy da się wogóle uciec

z tych kilku rzeczy których nie wiem .

.