Nie opowiadając nikomu o swoim zyciu, czułabym sie osamotniona.

A gdy opowiadasz o swoim zyciu inni potrafią wykorzystać to i powyrywac cie na kawałki zgnieść i wyrzucić.

Czasami strasznie żałuję swoich decyzji. Lecz czasu nie odwrócę nie zmienię nic co już sie stało. Mogę tylko na przyszłość pomysleć 500 razy, ugryść ze 100 razy się w język.

Wiesz mogłabym Cie zranić tak jak ty to robisz, ale czypoczuję się lepiej, czy zdobede tylko satysfakcję na 10- 15 minut.

Bo potem to bedzie mnie tylko sumienie gryzło, że zachowałam się tak dziecinnie jak ty.

Mam tylko nadzieję, że w przyszłości to ja bedę dominować i nie pozwolę sie tak zeszmacić jak to kiedyś robiłam .

Pozwalając na każdą obelgę z twojej strony.

Nie zrozumie tego nikt kto tego nie przeżył.

Lubicie mówić bedzie dobrze. Ale nigdy nie wiadomo czy tak bedzie. Fakt wolę być optymistką, ale trudno jest tak zyć w pesymistycznym świecie.

Nie nawidzę myśleć tak jak teraz po prostu nie na widzę.

W życiu nie mam najłatwiej ciągle pod górkę brak oparcia drugiej osoby. Brak mi tego.

Zawsze lubią wytykac tylko błędy, a za postepy nie pochwalą.

Trudne dzieciństwo? Nie do konca, wolę pamietać dobre, szczęśliwe chile małego bachora bawiącego się lalkami, lub w piaskownicy.

Jak siadałam na kolanach taty, i tuląc sie do niego - po prostu córeczka Tatusia .

I do tej pory tak też jest tylko przytyło mi sie z 20 kg, i zamiast siedzieć 20 godz. pozwalam sbie na 30 minut.

To też dziwne, że ostatnio relację z panem Ł. sie polepszyły ? może wyjazd pomógł i to że się otworzyłam ?

To dziwne ale czuję, że on chyba jedyny mnie rozumie, mnie i moje trudności .

Dla taty - upiekłąm przepysznie wygladające ciasto <mniam>

Wszystkiego Najlepszego !.