Błąkając się w labiryntach mojego umysłu dochodzę po długotrwałych przemyśleniach doszedłem do wniosku, że bardzo różnie się od swoich rówieśników. Może i nie daje do tego wielkich powodów, lecz pozory mylą - piętnastoletni chłopak uzależniony od Internetu i uwielbiający piłkę nożną. Ilu owych młodzianów znacie w swoim gronie znajomych ? Za pewne do takiego krótkiego opisu pasuje wielu. Lecz jak mówiłem, pozory mylą. Ja pierdole, gdzie ja w ogóle jestem ? Nie wiem, niby planeta Ziemia, trzecia planeta od Słońca, a ja czuję się jak jakiś Marsjanin. Nie wiem, czy ja mam jakieś zbyt idealistyczne podejście do świata ? Jestem optymistą, ale to nic nie znaczy w tej kwestii. Widzę świat przez różowe okulary, urodziłem się z założeniem, iż świat jest piękny. Tymczasem każdy dzień rodzi nowe paranoje. Codziennie różni ludzi i różne sytuacje psują moje wyobrażenie o idealnym świecie. W ogóle co ja sobie myślałem przychodząc na świat ? W ogóle, kurwa, po co ja stamtąd wychodziłem ? Ciepło, milusio, jeść dają - żyć nie umierać. Wyszedłem i od razu płakałem, bo byłem głodny, było mi zimno. Ja nie wiem co ja mam w tej mojej łepetynie, bo z każdej pechowej sytuacji, z każdych złych słów, z każdych. na pierwszy rzut oka, beznadziejnych akcji staram się wyciągnąć pozytywy. I jak myślę, że jest. kurwa, beznadziejnie to zaczynam się śmiać z tego wszystkiego. Ja wiem, iż nie będzie tak, że całe zło tego świata nagle zniknie. Gdzieś zapodziały się takie wartości jak: miłość, przyjaźń, - niektórzy w dzisiejszych czasach nie wiedzą co to jest. Ja nie wiem, czy ja się obracam w jakimś dziwnym towarzystwie, każdy sobie na wzajem podstawie nogę, każdy uśmiecha się do każdego, ale w sobie myśli sobie `spierdalaj` czy to już ten cały świat jest tak skonstruowany. Jak ja się kurwa ciesze, na prawdę, że są jeszcze tacy ludzie jak Ty (ehe, o Tobie w tym momencie mówię, moja droga), dla których istnieją inne wartości niż dla większości dzisiejszej młodzieży. Mam w Tobie wsparcie, wiem, że będziesz przy mnie nawet jak będzie tak beznadziejnie, że mi się nie będzie chciało z tego śmiać i, że mnie nie opuścisz i powiesz coś śmiesznego i sprawisz, że będzie lepiej. Cholernie mi się to w Tobie podoba. Ten świat to jedna wielka układanka, i jak jakieś elementy nie pasują to wtedy przychodzi Bob Budowniczy, pani M. i wszystko mi poukłada. Samo to, iż wspomniałem o Tobie poprawiło mi humor. Dalej, jak już zebrałem się na pisanie tutaj, to muszę jeszcze napisać, że strasznie wkurwia denerwuje mnie to, że nie wykorzystuje w 100% swojego potencjału. I dotyczy to wielu dziedzin życia. Kurczę, mam duże możliwości, ale mam też coś jeszcze - lenistwo. Dobra, ciul, przecież i tak wszyscy skończymy w drzewnych. W biurze - może i owszem, ale jako sprzątacze i sprzątaczki xd : )

Idę stąd, do łoża. Jutro zacny dzień będzie =D

PS. Wpadnij na zmianę ;)

Pis joł,