Dajcie mi słońce

Dajcie mi trochę wolnego czasu

Dajcie mi moje włosy :((( 

Spojrzałam mu głęboko w oczy i zrozumiałam, 

że nie łączy nas nic oprócz powietrza, którym wspólnie oddychamy. 

Trochę mi przykro, kiedy wspominam czasy gdy byliśmy zgraną trójką, a teraz została nas dwójka. Dobrze, że chociaż tyle. Najlepsze piątki i soboty w pracy. Imprezy do 9. Masa  pijackich przemyśleń. Nikt tak naprawde nie wie ile wspólnie przeżyliśmy w tak krótkim czasie. Podwójny agent był zawsze na topie. Przecież kogoś trzeba było oskarżyć. Nigdy się nie kłóciliśmy, aż do czasu. Kurcze. To już nie wróci. Chociaż wakacje zapowiadają się zacnie. I niby kontakt nam się odnawia. No ale co z tego. Nie będzie już tak jak kiedyś. Już nie będziemy rozmawiać tak otwarcie. Coś się zepsuło. Coś czego nie potrafię już naprawić. Za dużo wiem, dlatego czasami lepiej nie wiedzieć. Ciekawość to zło. I po co mi to było. 

Polski ogarnięty. Czas zabrać się za matmę. Ale to w niedziele. 

Jutro zapowiada się zacny dzień: zakupy, praca, patio. 

Czas się odstresować. 

Now this is not the end. It is not even the beginning of the end. But it is, perhaps, the end of the beginning.

Warszawo... przybądź. Studia ekonomiczno-menadżerskie. Obniżcie dla mnie próg punktowy. Proszę. Dziękuję.

Czasami szkoda, czasami.... że wszystko tak się potoczyło. Nie mój wybór. Czas pogodzić się z decyzjami innych.

Popatrz jak wszystko szybko się zmienia,

coś jest, a później tego nie ma.