04,09

-Opowiesz mi bajkę?
-Bajkę? Ja? Może lepiej zawołam mamę...
-Nie! TY masz mi ją opowiedzieć.
-Tylko że ja nie umiem opowiadać bajek... No, dobra. Połóż się, otulę Cię i... Posłuchaj.
-To będzie smutna bajka?
-Nie! Chociaż, nie wiem... Bądź cicho i słuchaj. Wcale nie tak dawno, i nie tak daleko, żyła pewna dziewczyna...
-Księżniczka?!
-Uhm... Tak. Była księżniczką swojego pokoju, królową kanapy i władczynią pilota od telewizora. A poza tym, była zwyczajną dziewczyną. Kochała tańczyć na balach, słuchać śpiewu nadwornego chóru. I wydawać by się mogło że jest szczęśliwa. Aż pewnego dnia zobaczyła go na korytarzu królewskiej szkoły.
-Księcia? Był przystojny?
-Hahh... Tak, księcia. Był bardzo przystojny i czarujący. Ale był też inny, bo... Wiesz, jego ojciec był bardzo bogatym i zapracowanym królem. Książe miał zawsze wszystko o czym zapragnął, z wyjątkiem miłości. Nikt nigdy nie okazywał mu jej więc biedny chyba nie wiedział co to takiego.
A jako że miał wszystko czego zapragnął, to postanowił że musi mieć też naszą Księżniczkę...
-Zakochał się?
-Myślę że nie. Tak jak wspominałam Książe nie znał takiego uczucia.  Nigdy nikogo nie kochał, a jeśli już to się do tego nie przyznawał. Nie znał też prawdziwych przyjaciół bo wszyscy zadawali sie z nim dla pieniędzy. Rodzina nie miała dla niego czasu... 
-Musiał być bardzo smutnym Księciem. I samotnym...
-Był. W każdym razie coś, nie wiadomo co konkretnie, sprawiło że zapragnął zbliżyć się do swojej Księżniczki. Zwyczajnie z nudów. Dla zabawy... A ona mu zaufała.
-Cóż za głupia Księżniczka! Dlaczego zaufała złemu Księciu?
-Spokojnie Kochanie... Zaufała bo wydawało jej się że nigdy nie była do końca szczęśliwa. Potrzebowała miłości mężczyzny. I on jej to dał. Fałszywie co prawda, ale ona przecież nie wiedziała.
-To smutna bajka... Pewnie ją zranił.
-Umh... Tak... Zranił. Gdy mu się znudziła zostawił ją dla innej Królewny. A ją bardzo bolało serce bo pokochała Złego Nieszczęśliwego Księcia. Wróciła do swojego Królestwa i żyła dalej czasem tylko, w środku nocy wypłakując się pluszowemu misiowi. Udawała że nic się nie stało. Że nie ma w ogóle serca.
-A co z NIM? Powiedz, że pożarł go smok! No powiedz!
-Niestety nie Skarbie. On tez żył dalej. Też czując lekką pustkę, ale jej nie rozumiejąc.
-To już koniec? Nie lubię tej twojej bajki! Strasznie głupio się kończy! Nie powinno być tak. On powinien zrozumieć co czuje i przybyć do niej na białym koniu!
-Hahh. Masz rację. Ale on nie może zrozumieć bo to by znaczyło że stać go na jakieś uczucia. To by oznaczało że ma serce i potrafi kochać. Tak jest łatwiej... Czuje jedynie potrzebę bliskości, tęsknotę za sytuacjami i za nią. Ale nie wie dlaczego. 
-Więc powinna go oświecić! Ta Księżniczka. Ona w ogóle jest jakaś... Dziwna. Nie walczy o szczęście tylko wtula się w tego miśka! A powinna wrócić do niego i wszystko wyznać. Pokazać co to miłość i co stracił! 
-I znów masz rację... Powinna. Ale to nie jest bajka Disneya i nie ma happy endu. Księżniczka wie, ze nie można ufać facetom. I właśnie dlatego ma tego Miśka. Mimo tego może cię posłucha i tak zrobi..? A może oboje nauczą się z tym żyć, albo zapomną... Nie wiem. Musimy poczekać na lepsze zakończenie. Ale ty już śpij.
-Caroline..?
-Tak Skarbie?
-Ta bajka... To twoja historia, prawda?
-Tak. Niestety tak. Dobranoc...  
~ only by me. xD

Zainspirowana rozmowami w szkole o tym jacy to faceci są tragiczni, miałam zamiar dać tu istny wykład o niesprawiedliwości świata i głupocie ludzi. Ale po co, skoro można tak (j.w)? Wiecie? Boli mnie to jak inni cierpią z powodu czyjejś głupoty. Ale przecież zawsze tak było, i chyba już do końca świata tak będzie.
Na prawdę przykro mi że faceci są tacy niedomyślni i pozbawieni empatii, ale to nie jest problem tylko ich rodzaju, bo nieraz to kobiety są gorsze od facetów. A mi się ciśnie na usta tylko jedno okreslenie którego chyba nie przytoczę.

you know what? I like be cold bitch.

street spirit