lepiej spłonąć, niż się wypalić.

Za mało się modlisz,

za mało czytasz wierszy.

Wiesz jak wygląda cisza? Wygląda jak niebo nocą - wszechobecna czerń, której monotonność burzą brutalnie świecące gwiazdy. To niewypowiedziane słowa. Cisza ma obły kształt, a jej faktura jest zupełnie gładka. Dotykając jej można popaść w obłęd, błądzić po niej w nieskończoność, nie czując pod opuszkami absolutnie niczego. Jedyny bodziec to ten dziwny dźwięk - odgłos palców przesuwających się po powierzchni. Z każdą chwilą staje się coraz głośniejszy, i głośniejszy, aż w końcu huczy w głowie, bezustannie przypominając, że są rzeczy, z którymi nie potrafię się pogodzić. 

*   *   *

wróć do mnie,
z wiosennym śniegiem,
mroźnym wiatrem,
z miłością

i tylko czasem złap za rękę,
przytul,
przyjdź bez zapowiedzi
i połóż się obok,
najbliżej jak tylko możesz

przesiąknijmy sobą.

*   *   *
pamiętasz jeszcze jak wyglądało nasze niebo?
miało purpurowy odcień i czasem grzmiało.