Życie jak Big Brother

Już jakiś czas zbierałem się do tego aby napisać notkę o tym jak mozna podzielić społeczeństwo pod względem cyfryzacji życia. Dzisiaj jednak włączyłem dosłownie przed chwilą kanał Polsat News. Pokazywany był pokaz akrobacji lotniczej w Płocku, podczas którego stała się tragedia - jeden z pilotów uderzył maszyną o taflę Wisły. Fakt, stała się tragedia ale to co się działo dalej było przykładem na to, jak bardzo łamane są wszelkie normy moralne na rzecz zwiększenia sobie oglądalności, powiększenia zysków. Z jednej strony można powiedzieć ok - od tego są media aby pokazywać to co się dzieje ale z drugiej strony trzeba sobie zadać pytanie czy faktycznie media pokazują zawsze to co powinny pokazywać czy jest to poprostu czysta pogoń za sensacją? Właśnie. Można dojść do wniosku, że wystarczy sensacja aby np pokazywać w telewizji to jak umiera człowiek, bo zasadniczo tak to dzisiaj było. Ludzie są jak hieny. Gdyby nie popyt na tego typu wiedzę, informację to telewizja też pokazywałaby coś innego. Ale człowiek chce wsadzić swój wścibski nos w najmniejszy detal tego przecież jakże spektakularnego wydarzenia. Zasadniczo najbardziej wkurzające byłó to, że ok jak już pokazują to niech pokazują plan ogólny, że coś się dzieje - ok ale nie, oczywiście trzeba było zrobić zbliżenie, pokazać dramatyzm sytuacji. A teraz wyobraź sobie - idziesz ulicą, prawda jest taka że śledzą Cię kamery, które teraz są dosłownie wszędzie. Czujesz się bezpiecznie? Z jednej strony dla Twojego bezpieczeństwa, z drugiej jest to narzędzie kontroli abyś czasami czegoś nie przeskrobał. A może zostaniesz nagrany w jakiejś niezręcznej sytuacji? Ile na serwisie YouTube jest nagrań wyciągniętych z monitoringu? Pozwoliliśmy na to aby nasze życie stało się globalną odmianą Big Brother'a a jedyne co teraz możemy zrobić to... zaakceptować to. Choć z drugiej strony wracając do początku mojej notki... może gdyby ludzie nie byli jak hieny to dałoby się zastopować medialny chłam, który się nam sprzedaje.