Ludzie się zmieniają . Nie mówię tu o wyglądzie - chociaż tu też przydałby się jakiś komentarz . Mówię raczej o podejściu do życia , wytyczonych priorytetach , cechach charakteru powszechnie szanowanych i uważanych za cenne. Ostatnio pomyślałam sobie , że z roku na rok w moim życiu jest co raz mniej osób , z którymi umiem się porozumieć. Myślę,że jest to wina tego,że większość na podstawie swoich ' wielkich życiowych doświadczeń ', zaczyna mieć specyficzny (nie koniecznie mądry) tok myślenia , który zaczyna mnie poprostu przerażać . Ludzie za których dałabym sobie  uciąć obie ręce, z którymi przeżyłam wiele wspaniałych chwil i zawsze byłam pewna,że się na nich nie zawiodę - stali się zwykłymi egoistami , widzącymi tylko czubek własnego nosa . Nie mówię,że któreś z nich mi czegoś odmówiło (myślę,że to dlatego,że ich w najbliższym czasie o nic nie prosiłam) , ale widzę po relacjach z resztą , że 'pomoc' to dla nich nie tylko trudne słowo do wypowiedzenia, ale również czynność do wykonania . Z tego co wiem nikt ich nie prosił o gwiazdy z nieba.Ot takie drobiazgi . Ponoć w najtrudniejszych sytuacjach człowiek przekonuje się, kto jest jego prawdziwym przyjacielem .

Życie bywa zaskakujące - albo ja nie byłam tam gdzie powinnam przez ładny okres czasu, albo różnych aspektów nie widziałam - człowiek w końcu nie zmienia się z dnia na dzień .Chcę (może czasem i ślepo) wierzyć w niektóre osoby, ufać im i mieć świadomość,że będą zawsze . A ostatnio co raz częściej zaczynam mieć wątpliwości , że gdy pojawią się jakieś ' poważne problemy ' staną się tacy jak WY i moje życie które bez niektórych staje się bezwartościowe , takie właśnie się stanie. Zawsze miałam teorię,że problemy powinno pokonywać się razem - tymczasem co niektórzy wolą działać w pojedynkę .

Dwa słowa - szkoda słów . Sprawiacie,że mam pełno do powiedzenia, a zaraz wszystko gaśnie i kurwa cisza. Myślałam sobie właśnie jak z Luizą negocjowałyśmy z kanarami bo żadnej z nas nie chciało się iść po bilety,jak wpierdalałyśmy w sobotę frytki z jagodowym sosem do lodów, jak zwaliła się z krzesła w pełnej powadze, jak się sanki pod nią połamały , aj i nagle pomyślałam sobie jakby hujowo to wszystko wyglądało gdyby jej nie było. Potem naszło mnie debiutanckie wykonanie Adriana kawałka : Będziesz mnie miau, nasze noce, poranki gdy się budziłam a on sobie siedział u teściowej na kawce (ten ostatni punkt mega romantyczny-wiem) . I sobie pomyślałam co by było gdyby w jego życiu pojawiły się jakieś kurewsko duże problemy i przez to by mnie zostawił . A potem przypomniała mi się AniaPikul jak podrywała ekspedienta w KFC, kupiła mega dużo kejefcofskiego żarcia i nie mogła tego zjeść, jak poleciała razem z kulą od kregli w bile i gdyby ona poszła w cuk to dopiero byłaby kasza . Zawsze mi się wydawało,że jestem niezależna od wszelakich znajomości - nikt nie ma wpływu na moje życie . A tu jednak pojawił się ktoś, ktoś i ktoś , kto poświęcił mi na tyle dużo uwagi, ciepła, serdeczności , że stał się częścią mnie i nie wyobrażam sobie życia bez codziennych kontaktów z nim. Tym których nie wymieniłam dziękuję , że jednak czasem się odezwiecie (rozumiem dlaczego tak rzadko-to nie jest jakiś wyrzut czy ukryta ironia), a chociażbym zadzwoniła do Was o 3 nad ranem, że boli mnie brzuch , to przyjedziecie podać mi tabletkę . Ja aż takim hardcorem nie jestem co prawda, no ale uznajmy,że vice versa . ;)

A   r e s z c i e   p o w i e m   ,   ż e   i c h   k u r w a   n i e n a w i d z ę   i   3   k r o k i   w   b o k   .

Powinnam się już położyć . W końcu muszę wstać o 7 , a o 7:30 już ruszyć swoje 4 litery na tramwaj , który zawiezie mnie na taki wiadukt na Armii Krajowej . Ten wiadukt  kojarzy mi się od jakiegoś czasu tylko i wyłącznie z pracą i czterema łobuzami, którą są cute tylko i wyłącznie wtedy kiedy śpią.  A dworzec nadal kojarzy mi się tylko z pociągami do Szczecina .