Wracam po długiej przerwie. W końcu (!) piszę ze swojego komputera i to wszystkimi literkami :).

Robione przez mojego (?) B. Znak zapytania jest tu kluczowym elementem, bo zasadniczo nie wiem ile to jeszcze potrwa. Nie wiem na ile jeszcze CHCĘ to kontynuować. W sumie pewnie, kocham go, zależy mi na nim... Ale ile jeszcze dam radę trwać w takich kłótniach, takiej atmosferze, w tym kwasie i bólu? Sęk w tym, że ja już częściej jestem smutna niż szczęśliwa w tym związku i to jest straszne. To chyba nie o to chodzi. Momentami mam już wrażenie nawet, że go nienawidzę. Pomimo, że później tęsknię za nim, to gdy się pojawia i znów mnie czymś wkurzy to cała wrzę. Wtedy znowu go nienawidzę. A przecież nie o to chodzi. Tym bardziej że ten tydzień jest taki, że jestem na niego taka obojętna, że jak sobie myślę, że jakaś szmata sie pojawi to nie ruszy, że niech sobie takiego go bierze i sama sie z nim męczy, że najwyraźniej nie zasługuję ktoś taki na mnie skoro się dał omotać takiej. Tak sobie wtedy aż myślę.

 BK