mój pierwszy Tamte bezimienne ślady łap kocich I równonoc z przesileniem się splata Przecinając powoli pępowinę I co wieczór umierając ochryple I co rano plując żółcią. Teraz ty Mój mózg toczysz i na wdechu cię mogę Zażywać. To ty założyłeś łańcuchy Gdy je zdejmiesz me ciało się rozsypie Dotykiem dałeś lotnemu duchowi Kształt. W moim pierwszym wyznaniu ksztuszę się goryczą, bardzo mi jednak słodką. Dzień dobry, mówcie mi już po imieniu mój pierwszy wiersz o miłości i notka na jej temat. mój pierwszy chłopak (nie lubię tego słowa). prawie każdego dnia robię coś po raz pierwszy.. nie mam ochoty więcej pisać, za dużo słow, a za mało czasu i liter na klawiaturze. najgorsza notka w życiu. mam tylko nadzieję, że ten drugi w mojej karierze "wiersz" nie odrzuci po pierwszych dwóch linijkach. i przede wszystkim, że jest zrozumiały. (nie, nie jest smutny) kocham całym sercem. to dlatego mówi się, że może zabić? naprawię tą notkę kolejną.