moc truchleje

ogień krzepnie

blask ciemnieje ...

tak właśnie rodzi się Bóg:

oddaje swoją moc, swój żar i swoje światło

i przychodzi na świat w kruchym ludzkim ciele.

Chce dzielić z nami nasz ludzki los.

I chociaż nieskończony - teraz już ma granice - takie jak my.

Ciężko jest rezygnować z siebie dla innych:

kolejny Adwent, kolejny opłatek - a my nadal czekamy,

że to ten drugi wyciągnie rękę na zgodę ...........

nie znosimy, gdy jesteśmy tylko od tego,

aby ktoś  kolejny raz mógł się przy nas 'wygadać',

a nigdy nie spyta: 'A co u Ciebie?' ..................

moje JA

ciężko stanąć z boku oddając część siebie innym

w ciszy szarej codzienności,

bez fleszy, hałasu i pychy,

wśród najbliższych

Tak właśnie 'Bóg się rodzi'

a potem z krzyżem na ramionach

prowadzi nas do Zmartwychwstania

jeszcze tylko tydzień z kawałkiem

'Zwiastuję Wam radość wielką!

Narodził się wam Zbawiciel'