...just follow me... 

Jeszcze rok temu wszytsko bylo inaczej...to wlasciwie oczywiste,bo przeciez taka jest kolej rzeczy,ze z uplywem czasu pewne kwestie ulegaja zmianie i nie da sie tego uniknac.

Jednak czy naprawde tak wiele dzialo sie wokol, czy moze poporstu przemianie ulegla perpektywa patrzenia na te niezmiennie zmienne sprawy...

Nie jest niczym nowym,ze zycie zaskakuje i dzieje sie to w najmniej oczekiwanych momentach,a gdyby zastanowic sie nad tym utartym i automatycznie sklejanym w jednosc zestawem zyciowych madrosci , to tak wlasciwie mozna zadac sobie jedynie pytanie: kiedy?

Kiedy przychodzi moment, w ktorym zaskoczenie moze byc oczekiwane?

Kiedy przychodzi chwila, w ktorej jestesmy gotowi stawic czolo temu co na nas czeka?

Kiedy jestesmy na tyle odwazni aby stanac na krawedzi, bez obaw oczekiwac porazek i skucesow,cierpienia i szczescia,dobrych i zlych doswiadczen?

Otoz cala prawda tkwi w tym,ze nigdy nie jestesmy tak naprawde gotowi.

Nawet karmiac sie zludzeniami,ze dzieki wlasnym doswiadczeniom potrafimy godnie i z wewnetrzna sila stawic czola temu co nas czeka, w rezultacie i tak to co przychodzi odbiega od stworzonego wczensiej przez nas obrazu. W obliczu tego prawdziwego stajemy wewnetrznie nadzy,pozbawieni w jednej sekundzie swoich ozekiwan,przypuszczen i wyobrazen.

Wszytsko oparte jest na prostym schemacie, gdzie miedzy czlowiekiem a tym co przychodzi nagle tworzy sie pusta przestrzen, bez planu dzialania,rozdadku,trzezwego spojrzenia i pierwszym czynnikiem,ktory decyduje o reakcji na zmiane jest fala emocji,ktora przychodzi rownie szybko jak zaskoczenie.

Dlatego nigdy nie jestesmy gotowi, stajemy sie silniejsi,bogatsi wewnetrznie,odporniejsi,ale nigdy...gotowi.

Ale czy nie na tym wlasnie polega zycie zeby walczyc i pokonujac jedna przeszkode isc naprzeciw kolejnej?

Zycie zaskakuje...bo dzieki temu ma sens.