z albumu : Kośmin, Diego i ja.

"I do recall now, the smell of the rain"

nienawidzę ludzi, którzy...

stop.

ja po prostu nienawidzę ludzi.

może nie wszystkich, ale to nie ważne.

bardzo boli mnie to, że KTOŚ kogo kiedyś uważałam za przyjaciela, teraz praktycznie okazuje się...wrogiem?

to za duże słowo.

kimś obcym - na pewno.

i chcę żeby znów było jak dawniej, gdy wszystko było tak strasznie pogmatwane i dziwne. wtedy chyba było łatwiej, bo aktualnie nie mogę ogarnąć tego wszystkiego co mnie otacza.

ciągle chodzę zła, choć tak naprawdę nie mam powodu. a może mam? kurwa mać. jeżeli ten KTOŚ to osoba, o której myślę to mój swiat straci kolor. sama przed sobą próbuję usprawiedliwić tego KOGOŚ, ale coraz oporniej mi to idzie. ja po prostu nie rozumiem dlaczego ten KTOŚ mógł być tak dwulicowy dla mnie.

nawet jeżeli wiem, że to wszystko jest obłudą,
to i tak mnie to boli, że można było coś takiego wymyśleć.

. . .

czekam, aż wszystko wróci do normy.

bo ja wiem, że prędzej czy później wszystko się uspokoi i będzie jak dawniej...

a może wcale nie będzie jak dawniej?

może wersja Kośmina się sprawdzi? 

kocham dnie z Kośminem.

wróciłyśmy do naszych rytuałów (<3) oraz bawiąc się w strażaków gasiłyśmy cmentarz (paliło się...)

był również magiczny pył (dobrze mówię?) i mnóstwo rozmów i śmiechu.

kocham Kośmina.

i nie mam pojęcia jak poradzę sobie na przerwach jeżeli nie będę mogła usiąść z nią i posłuchać jej lamentu i - nie ukrywając - zajebistego śmiechu.

kocham ją bardzo.

i dopiero zdałam sobie sprawę, że to ostatnie nasze spotkanie było przed rozpoczęciem roku. a potem? co jeżeli nasze drogi się rozejdą jak to bywa zazwyczaj?

Kośmin....

ile razy już wspominałam, że cię kocham?

nadal podoba Ci się to zdjęcie, Kośmin?

mówiłam, że jest okropne.

"But now I'll go, sit on the floor
Wearing your clothes
All that I know is I don't know
How to be something you miss"

proszę.

powiedz, że to nie ty...

 - ana.