Dżemolada 2011 - Olcia grająca na klawiszach, Kępuś na elektryku, za nią Koniuszek i ja na mojej gitarce ( oczywiście to co mam w ustach jest atrapą :) )

Tak zaczęłam sobie jakoś wspominac jak fajnie było przez ten rok, 2 lata i nawet więcej z wami być. Bo przecież z Kępą i Koniuchem znam się zaledwie rok, od szarego 10, a jakoś nie wyobrażam sobie teraz życia bez waszej przyjaźni. Tyle o sobie wiemy akceptując wszystko bez żadnych problemów. Nie wspominam nawet o przyjaźni z Olą, bo tego to już sobie w ogóle nie wyobrażam. Chociaz było baardzo, baaaardzo dużo niepotrzebnych burz między nami to jednakowoż zawsze po nich wychodziło pięknie świecące słoneczko. Chociaż na szarym tego roku bywało różnie, potrzebnie i niepotrzebnie, sprzeczki, niedomówienia, głupie ploty to jednak to wszystko przetrwało i trwać będzie nie? Szkoda tylko, że kiedyś było nas więcej, a teraz już tak nie jest. Czasem tęsknie za tym wszystkim i tak mi cholernie tego brakuje. Podobno przyjaźnie od harcerstwa są najlepsze i najtrwalsze. Ciekawe czy będzie też tak. Przez głupie szkoły średnie żadne z nas nawet nie ma już czasu na spokojne i normalne spotkanie, ale może po "połączeniu"  się to zmieni? : ) Oby.

Z niecierpliwością czekam na następną zbiórkę, moi kochani frajerzy : ) :**

<3