nowa ja

TRZYMAJ SIĘ TEGO, JESTEŚ W STANIE OSIĄGNĄĆ NIEOSIĄGALNE!

UWIERZ W TO ! TO TWOJE ŻYCIE, MOŻESZ JE KONTROLOWAĆ! WIERZ W TO!

Ujrzałam swoją przyszłość?

Potrzebuje jeszcze wiary w siebie.

Może nie wszystko jeszcze zmarnowane.

Być może błądziłam przez ten dlugi czas, aby w koncu dojsc do wniosku, ze moim powolaniem jest sztuka.

Ciekawa interpretacja. Wiele by to tłumaczyło. Moją wrążliwość, inne spojrzenie na świat.

Być może w końcu dowiem się kim jestem i w jakim celu pojawiłam się na tej planecie.

Chciałabym w końcu poczuć spełnienie i znaleźć się w odpowiednim miejscu.

Nie chce już zbaczać w ślepe uliczki, choć pewnie i tak jeszcze mi się zdarzy, 

Lecz tym razem widzę dla siebie nadzieję!

Ujrzałam wątły promień w tym pustym, ciemnoszarym tunelu, pełnym chłodu i niezadowolenia.

Wiele moich planów poszło w niepamięć. 

Moje ambicje, były tylko ambicjami.

Wszystko przeminęło, nie udało mi się zrobić nic w tym kierunku, aby osiągnąć wybrane cele.

Od dziecka byłam niezdecydowana, nigdy nie potrafiłam się określić.

Lata przybywały, a we mnie nic się nie zmieniało, jedynie to, że zaczęłam się tym przejmować.

Zaczęło mnie to męczyć, a nie potrafiłam znaleźć rozwiązania dla danego problemu.

Być może w końcu mi się uda. Muszę przyznać boję się.

Miałam być kasjerką, piosenkarką, aktorką, pianistką, tancerką, architektem, humanistą, znów aktorką, psychologiem, biologiem, chemikiem, toksykologiem, psychiatrą, znów psychologiem aż do dziś... kiedy zamknęłam sobie drogę do wszystkich kierunków oprócz drogi artystycznej. 

Popełniłam wiele błedów, w moim życiu doszło już do paru ogromnych pomyłek. 

Wiele mnie to nauczyło, dopiero teraz zaczynam dostrzegać pewne rzeczy, na które wcześniej byłam ślepa. 

Bywały momenty kiedy dosięgałam dna, i widziałam swoją klęskę, miałam ochotę się poddać.

Ale nie dałam za wygraną. Udawało mi się podnosić, potem znów upadać i tak koło się zamykało.

Dosięgnął mnie też ten stan całkowitej beznadziei, całkowitego zwątpienia. 

Myślałam, ze wszystkie moje drzwi się zamknęły, drogi rozeszły.

Ale potem jednak przypomniałam sobie, że 18 rok życia, to dopiero przypuszczalnie 1/3 część mojej egzystencji.

To nawet nie połowa! Może jeszcze nie wszystko stracone!

Lenistwo odpycha od powrótu na drogę dążenia do celu, ponieważ czeka mnie na niej wiele pracy. 

Ale może czas w końcu przestać narzekać i spiąć dupsko?!

W sumie wiedziałam o tym już wcześniej, ale teraz dopiero zaczęło nabierać to głębszego sensu i znaczenia. 

Nie moge już dłużej stać bezczynnie i patrzeć jak ucieka mi życie!

I tak już wiele straciłam, potem żałowałam, ciągle odwracałam się w tył i rozpaczałam przez swoją głupotę,zamiast ruszyc do przodu.

Okropne prawda? Wręcz zabawne. 

Nie mogę zbeszcześcić swojego talentu, dano mi go nie bez powodu. 

UWIERZ W SIEBIE, WALCZ Z LENISTWEM, WALCZ ZE SMUTKIEM, WEŹ SIĘ DO ROBOTY, NIE PODDAWAJ SIĘ !

To jest moje zadanie, na kolejne rozdziały mojego bytu.

Jestem na drodzę do odkrycia sensu życia. 

Zapowiada się ciekawie. 

Czeka mnie jeszcze pare ważnych decyzji.

Kolejne zadanie, nauczyć się je podejmować, tak, aby potem nie żałować.

Mów codziennie "DASZ RADĘ !"

Małymi kroczkami dojdziemy do sukcesu! 

Tak ! Nareszcie widzę nadzieję! 

Nie daj się rozproszyć, nie daj się ponieść swoim słabością, zacznij swój rozwój na nowo. 

Czas START!

Ale teraz czas na sen, muszę się dobrze wyspać przed jutrzejszym nowym dniem.

TRZYMAJ SIĘ TEGO, JESTEŚ W STANIE OSIĄGNĄĆ NIEOSIĄGALNE!

UWIERZ W TO ! TO TWOJE ŻYCIE, MOŻESZ JE KONTROLOWAĆ! WIERZ W TO!

PIĘKNO DLA DUCHA