Musialam wczesniej wstac do kosciolka bo msza za dziadka i prababcie byla.Wrocilam do domu i nagle zaczelam plakac i to niezle plakac.W tym samym momencie napisala do mnie Dominika i dzieki Bogu.Widze sie z nia za jakis czas,musze z kims porozmawiac,komus sie wyplakac.Ktos musi mnie zrozumiec procz Pawla z ktorym rozmawialam przez telefon od razu gdy przyszlam do domu.Nie daje sobie rady,przerasta mnie to.Nie ide dzisiaj nigdzie procz wyjscia z Dominika.Jestem za slaba,jeszcze jutro poniedzialek-bomba:) Przydalaby mi sie jakas odskocznia tak na dluzej.Problem w tym,ze mam tyle spraw na glowie +jedna ta najwazniejsza z ktora wgl sobie nie radze,ze nie mam czasu na odpoczynek momentami.Prosze Boga ciagle o to jedno i to samo.Dzisiaj pomoge Domi a ona mi...i cale szczescie bo zaraz nie bede soba.Tak bardzo mi potrzeba tego kogos...Musi sie cos stac,zeby w koncu doszlo do punktu kulminacyjnego tego calego bagna ,ktore ciagle ciagnie mnie w dol? I w sumie...nie tylko mnie.Zdecydowanie po tak dlugim czasie jak wszystko bylo super i serio idealnie,teraz musze stwierdzic,ze nie jest tak jakbym tego chciala.Na prawde chcialabym tej rozmowy,chcialabym sie przytulic,chcialabym zeby bylo normalnie bo zalezy mi.Trudno jest byc twardym jak sie za kims teskni.Tutaj musi wejsc jedna zasada.Nasza zasada "Stay strong" i do przodu:(

''Snilo mi sie nasze zwyciestwo
nad tym wszystkim co oslabia i tepi zmysly
a gdy otwarlem oczy czulem najmocniej juz
ze to przeszlosc i ze jestesmy tylko czescia tego czym bylismy"