Nie chcę się już usmiechać ani idealizować Cię, bo odeszłam, a Ty już przekroczyłeś cieńką granicę pomiędzy miłością i nienawiścią.

Nie chcę wstawać rano, bo pamiętam sny.

Nie chcę zasypić na mokrej poduszcze, a poza tym śnisz mi się tylko Ty. 

Leżysz obok i jest ciepło, okno otwarte, widzę Twoje oczy, tak wyraźnie. 

Wiem, że miałeś tak wiele wad ale miałeś także jedną zaletę - tak bardzo mnie kochałeś.

Przepraszam całym sercem. 

I pytam dlaczego mnie mocniej nie trzymałeś. 

Było trzeba ....

ale nie mogłeś.

Bo jestem głupia i ślepa. 

A teraz płaczę, bo nigdzie nie czuję się tak bezpiecznie jak w Twoich ramionach.

... ale Ty miałeś tyle wad.

oddam życie za wybaczenie. 

to minie, wiem.

Będę szczęśliwa. Może, a może nauczę się żyć. Zaakceptuję siebie, a może zmienię.

Te kilka miesięcy dały mi tyle w kość, że nie wiem jak żyję ani skąd bierze się mój optymizm.

Jestem pusta, wypalona. 

" najtrudniej dostać ostatnią szansę,a najłatwiej ją zmarnować. "

moja baznadziejność dni obecnych/