Siedzisz i niemo wpatrujesz się w to, co zwykle nazywasz niebem.

A teraz, teraz brak Ci słów, brak Ci zwyczajnych i pojedynczych słów

by móc określić rzeczy najprostsze i uczucia, uczucia przede wszystkim nie mają teraz swoich nazw.

Nie wierzysz, nie wierszysz w to co, co Cię otacza,

namalowana rzeczywistość jest zarazem przepiękna jak i nadzwyczaj okropna.

Weź więc tę głupią kartkę i grubym czarnym flamastrem skreśl minusy i plusy.

Dokonaj potem wyboru, wyboru na całe życie, też możesz zapisać go owym flamastrem.

Stoisz na rozstaju dróg, jakaś taka osamotniona,

jakaś niezdecydowana i w gruncie rzeczy przestraszona.

Nie wiesz co począć dalej, a przecież to ma być dopiero początek.

Boisz się zrobić krok w przód, by nie stracić tego, co kochasz,

boisz się także cofać, bo niejeden raz marzyłaś, o tym właśnie kroku ku przyszłości i zmianom.

Dostałam się na studia!

Jestem z tego dumna.

... a jutro?

Jutro będzie futro ehh.