Umarłam

Umarłam o jeden raz za dużo

O jeden raz oddałam się boleści

Potoki stają się kałużą

Jak wiele w nich się pomieści?

Umarłam za dużo raz kolejny

Choć nikt nie chce mnie w kostnicy

Krok mój był zbyt chwiejny

Gdy pijana chowałam się w piwnicy

Umarłam, choć dalej gdzieś podążam

I sama nie wiem kim się stałam

W ciemności coraz niżej się pogrążam

Myślę, że nigdy nie wiedziałam

Umarłam, choć przeżyć chcę na wieki

Bo w grobie nikt mnie nie polubi

Nikt nie chce podać mi swej ręki

Gdy gdzieś się dusza moja gubi.