Nadszedł taki czas...

Jestem szczęśliwa.

Mam swojego Księcia z Anielskiej Bajki i jest mi z nim dobrze, lepiej, najlepiej.

Już nieługo będzie częścią mojej codzienności, rodziny i rutyny.

Jakbyśmy sie znali od lat.

Czyta mi w myślach (prawie tak dobrze jak Karolina, a to nie takie łatwe)

Rozumie mnie.

Współczuje.

Pomaga.

Kocha.

Jest.

Jestem szczęśliwa.

Pomimo tego, ze jestem chora...

Jestem szczęśliwa.

Wszystko się ułożyło.

Coraz rzadziej kłócę sie z mamą.

Jestem szczęśliwa.

Mam przyjaciół, na których mogę liczyć o każdej porze dnia i nocy. Są ze mną nawet, gdy ich nie ma. 

Kocham Was.

Jestem szczęśliwa.

Dziękuje Opatrzności za każdy dzień,

Losowi, za wszystkie porażki i wygrane,

Śmierci, za to, że na razie daje mi fory.

.Dziękuję za to, ze mam ojca-psychopatę, matkę-hipokrytkę, za moje bóle nerwicowe, skoliozę, płaskostopie, koślawość pięt, lekką wadę zgryzu, blizny po licznych aktach autoagresji (taki protest wobec społeczeństwa i samej siebie), za moją krótkowzroczność (-6), astygmatyzm, lekko orli nos...

Bez tego nie byłabym sobą,

A kocham siebie.