I choć dzisiaj wcześnie wstałam w wielkim optymizmem, takim aż chce się żyć, pracować, góry przenosić to wystarczy jedno zdanie, by to zepsuć.

Cały dzień miałam pięknie zaplanowany, do południa wszystko szkło zgodnie z planem. Moja babcia-nawet tak do niej nie chcę mówić, "najmądrzejsza" osoba na świecie haha aż śmieszne, ta która ma gdzieś dzieci w świecie, ta która lubi sobie wypić. Miał być obiad, siedzę z bratem przy stole i  wkracza dumnie pani, szukająć powodu do awantury. Z początku ignoruje, po prostu już tyle razy słyszałam jakie złe ma wnuczki, że nie zwracam uwagi na słowa. A tu nagle nowy tekst 'ale tatuś miał kochaną córeczkę'. Słowa padły z premedytacją i mściwością w oczach. Nie ma prawa nawet do mnie takich rzeczy mówić. Niech sobie wyzywa od najgorszych, ale nie może mówić o tacie w taki sposób. Myślałam, że ją zabije. Nigdy się nie interesowała swoim synem-moim tatą, a jak zmarł to ona przed ludźmi przeżywa, że biedna, że musi się odstresować- chyba na mnie.