nie mogę marzyć? nie mogę wierzyć? nie mogę ufać? nie mogę być szczęśliwa? mam żyć tak jak mi inni rozkażą? dlaczego, bo sami nie zaznali nigdy takiego szczęścia? zazdroszczą? nawet jeśli to jest chwilowe, to zamierzam się tym nacieszyć tak długo jak tylko będzie mi dane. i mam gdzieś wszystkie hejty idące w moją stronę z tego powodu - podjęłam taką decyzję, a nie inną i nie zamierzam jej zmieniać dlatego, że komuś innemu to nie pasuje. trudno. ostatecznie będę otoczona tylko ludźmi, którym prawdziwie na mnie zależy, a i ja zrobiłabym dla nich wszystko. cała reszta, która nie potrafi zaakceptować mnie i moich decyzji - serdecznie proszę powiedzieć mi to wprost, albo najzwyczajniej przestać się interesować.

będę szczęśliwa i nic wam do tego.