I znów kolejny rok bez Ciebie, to już trzeci a ja dalej nie mogę się przyzwyczaić, że Cię nie ma i nigdy już nie będzie. 40lat to za mało żeby odchodzić. Tyle chciałam Ci jeszcze powiedzieć, tyle chciałam jeszcze razem z Tobą zrobić. Kocham Cie i nigdy nie przestanę. Gdy przypomne sobie ten wieczór... nawet nie chcę tego robić. Widze cały czas ten obraz przed oczami Ty, ratownicy, ta podłoga,  dzwięk pogotowia..  Cały czas dziwnie mi jest wejść do tej rstauracjii. .  Dla 13 letniego dziecka jest to naprawdę trudne. Chciaż zawsze wierzyłeś we mnie, że nie jestem przeciętna i mówiłeś, że inaczej patrzę na świat, tak doroślej. To i tak było to dla mnie straszne, dusząć wszystko w sobie, nie potrafiąc o tym opowiadać. Brakuje mi Ciebie nawet nie wiesz jak bardzo. Nie mam już na kogo czekać, że wróci po pracy, weźniemy kartkę i będziemy rysować, wygłupiać się, gonić po schodach.. na te wspomnienia pojawia się ten goszki uyśmiech ze łzami w oczach. Czesto jeszcze schodziłam do kuchni i siedziałam czekając na Ciebie, a ty nie przychodziłeś. Chociaz nie zawsze było cudownie, czasem kłuciliśmy się ale i tak zaraz godziliśmy się. Ogromna pustka w moim sercu. Ale wiem, że gdzieś tam z góry patrzysz, wspierasz mnie i zawsze będziesz nade mną czuwać. Jesteś dla mnie z mamą tymi jedynymi autorytetami. Tyle miłości ile od was dostaliśmy chciał by z pewnością każdy, chociaż nie żyliśmy jak pieprzeni królowie i nie zawsze było kolorowo to i tak zawsze staraliście się nam dać wszystko czego nam trzeba było. Chciała bym kiedyś kochać kogoś tak jak ty mamę i wice wersa. To była piękan miłosc przez trudy,  smutki, radości, cierpienia, szczescie. Po prostu zawsze byliście obok siebie i wspieraliście się przekazująć nam wszystkie najważniejsze wartości w 100%. Chciała bym z Tobą porozmawiać chociaż jeszcze tylko jedną godzinę. Czesto gdy jestem u Ciebie nw co mówić, po poorstu w ciszy i w milczeniu stoję nad granitem wpatrując się w Twoje zdjęcie i nie wiedząc co powiedzieć, jest głucha cisza i tłok myśli. Tyle tego jest jeszcze, szukałam naszych prac ale nie mogę żadnej znalesc oprócz obrazów pod które robiłeś mi pierwsze ramy i  doceniając to co zrobiłam, nie krytykując tylko szukałeś zawsze jakiś pozytywów  i  orginalności, nw jak bym się zachwała gdy bym zobaczyła nasze dawne rysunki, gdyby wszystkie wspomnienia wróciły. Ale mam jedynie cichą nadzieję, że tam w górze się spotkamy i będziemy wszyscy szcześliwi... Tak jak dawniej....

ZAWSZE BĘDĘ CIĘ KOCHAĆ  

<3