Jak lato z radiem.

Tak, wiem. Jestem okropna.

Ale wy za to jesteście bandą fałszywych skurwieli, nie mających odwagi powiedzieć mi tego w twarz.

Rzucacie świdrujące, ironiczne spojrzenia.

Szukacie sobie sensacji debatując we własnym gronie i chwaląc się nowymi plotkami.

Co z tego, że niekoniecznie muszą być one prawdziwe, zawsze można podrasować, prawda?

Owszem, jakiś czas temu było mi przykro, jednakże teraz mam was w dupie.

I nie myślcie sobie, że ja nic nie wiem.

Poniekąd to jest w tym wszystkim najbardziej zabawne.

Myślicie, że "Nie mów nikomu, jej, jemu, bo żeby nie było, ja tylko tak słyszałem", sprawia, że stajecie się anonimowi.

A gówno prawda, bo wszyscy nawzajem się wydajecie.

Tak tylko chciałam, żebyście wiedzieli.