Jakkolwiek obejdzie się ze mną czas.

Jakkolwiek potoczy się życie.

W jakąkolwiek drogę pchnie mnie los.

Nieważne. 

To, co jest ważne, jest teraz.

Tu i teraz.

Choć nie powinnam, patrzę za siebie.

I z zadowoleniem stwierdzam, że podoba mi się to, co widzę.

Bo widzę Ciebie. Ciebie i mnie. Nas. Razem.

Tyle szczęścia i miłości, których nigdzie indziej, od nikogo bym nie zaznała.

W żadnych ramionach nie czułabym się bardziej bezpieczna.

W niczyim łóżku lepiej by mi się nie spało.

Żadna dłoń nie pasowałaby do mojej tak, jak Twoja.

Żadne usta do moich, jak Twoje.

Mój śmiech nie współgrałby tak dobrze z innym śmiechem.

W inne oczy nie umiałabym tak patrzeć, jak w Twoje.

Bo jesteś całym moim Światem. Całym Życiem.

I chcę, byś nadal nim był. Tak długo, jak to możliwe.

Bo tylko w taką przyszłość chcę patrzeć.

Tylko w taką będę patrzeć z uśmiechem.

Tylko w tą wspólną.

Przeprosić muszę tylko za te złe dni.

Niestety i takie bywają.

Postaram się, by było ich mniej. Jak najmniej.

Mam nadzieję, że mi w tym pomożesz.

Po raz kolejny.

Jedenastego dnia trzydziestego pierwszego wspólnego miesiąca.

.KOCHAM.

Tak, oboje wyglądamy uroczo.