Ciagle jesteśmy razem,
mam kochanego chłopaka,
który o mnie dba martwi się i kocha,
najcudowniejszego na świecie
który oddałby wszystko za mnie.
Wiem że mu zależy, spędzamy razem dużo czasu,
chce się spotykać, pisać, rozmawiać,
nawet gdy jestem nieznośna to on i tak się nie złości.
Wszystko się układa,
kocham i jestem kochana,
kończę szkołę ze srednią 4.05,
mam pracę na wakację,
rodzina mi się powiększy o 3 małe istoty.
Wszystko jest dobrze a ja ciąge wracam myślami do Marcina,
nie chcę tego, ale moje myśli same ciągnął w tamtą stronę.
Przyłapuje się na tym że zastanawiam się jak by było gdyby żył,
jak by się potoczyły nasze drogi, nasze życie.
Jego śmierć dużo mnie nauczyła,
przeżyłam wstrząs jakiego się nie spodziewałam,
i bardzo mnie to zmieniło, jestem inną osobą, z innym podejściem do życia.
Mój obecny chłopak zna całą sytuację,
był przy mnie jako kolega a później jako przyjaciel
w tym najgorszych momentach,
Myślę że mnie nie skrzywzi wiedząć ile przeszłam w życiu,
a w szczególności w ostatnich 3 miesiącach.