End.

Odszedłem.

Nie mogłem dłużej udawać, że nie istniejesz, że nie tęsknię, nie płaczę nadal nocami, że Cię nie kocham.

Cały ten czas udawałem sam przed sobą, że jest dobrze, że nic dla mnie nie znaczysz.

Myślałem, że jak tak poudaję to tak się stanie.

Nie działa.

To już drugi rok jak nic się nie zmieniło.

Kocham Cię tak samo mocno jak wcześniej, nawet bardziej.

Nie potrafię pokochać nikogo innego. 

Hades cały czas sprawdza czy wszystko okej - śpi na mojej głowie, mruczy I wyciera swój czerep o mój.

On czuje tą tęsknotę i tęskni tak samo, z tą różnicą, że już mu nie mówię, że mama wróci. Nie wróci. Musiałaby być głupia, a nie jest.

Choć jestem już zupełnie innym człowiekiem, to rany zostały zadane i niczym nie potrafię i nie mogę ich naprawić.

A bardzo bym chciał.

Sarah - Ten stan