s, ogarnij się!

muza 1 klik

   Czy tylko mnie wydaje się, że często marnujemy pół swjego jakże cennego i jedynego życia na nicnierobienie, patrzenie się w sufit, a w końcu rzeczy, dzięki którym nadal stoimy w miejscu, dzięki którym niczego nie osiągniemy? Ja to czuję. Czuję, że marnuję swoje życie, że mógłbym je bardziej wykorzystać. Człowiek istnieje tak króko - stanowczo za krótko. Co by było, gdybyśmy żyli załóżmy, tak z 200 lat? Ło ho ho! Ale byłaby impreza. A tak to uczyczymy się w róznych szkołach, potem pracujemy i zakładamy rodzinę, następnie starzejemy się w łóżku cierpiąc przy tym niesamowicie fizycznie i mentalnie i już po wszystkim. Nie wierzę w życie po śmierci, dlatego tak bardzo zależy mi na wykorzytaniu mojego tak, jak najbardziej.

   Wczoraj miałem bardzo sympatyczną rozmowę z panią z Camerimage. Laska wyjaśniła mi trochę, na czym będzie polegać moja praca podczas tegorocznego festiwalu. Już się cieszę na myśl o pracy w Teatrze Wielkim i od czasu do czasu krzątaniu się w jego gicznych zakamarkach. Oprócz tego być może będę pracował na planie zdjęciowym, ale to jeszcze nic pewnego. I muszę znaleźć pracę! Przecież sklepy w Galerii czy Manufukcturze pewnie czują się osamotnione. Mam nadzieję, że szybko wybaczą mi tę nikczemną rozłąkę. A na przeprosiny po prostu coś sobię kupię. 

   Czas leci tak szybko. Zauważam to tak bardzo, ponieważ czuję, że jest on niebywale marnowany, i to przeze mnie! Niedopuszczalna rzecz. Niedługo Mikołajki, i Wigilia, i Sylwester - będzie powtórka z poprzedniego? Tak szalonego jeszcze nigdy nie miałem ;). Doleczając zapalenie oskrzeli żegnam się Teddy'im Picker'em, ponieważ ostatnimi czasy zamiast tostami z serem żywię się rockiem. xoxo

muza 2 klik