życie w niepewności jest gorsze

                     Dziś zacząłem się leczyć. Niestety tylko na zapalenie oskrzeli, ponieważ choroba umysłowa w moim przypadku jest stanem trwałym. I właśnie ta monotonia, o której tak otwarcie marzyłem jeszcze kilka tygodni temu (tak naprawdę ponad dwa miesiące temu) teraz mnie dobija. Jak to zwykle bywa będę tutaj tajemniczy, bo to lubię i również dlatego, że obawiam się również karmienia osób niepowołanych jakimiś dość dosadnymi informacjami na mój temat. Dlatego brak imion, nazwisk i seks-pseudonimów. ;)
                     Ostatnio nawet nie wiem kiedy tu pisałem, chyba jakoś w czasie matury, nie? Teraz jestem już w chója Wacława daleko za nią. Szczęśliwiec zostawił ją w tyle ;) Co więcej, zdałem ją z zadowalającym efektem i jestem już studentem, bo dostałem się na Filmówkę. Niby powinienem się ciszyć... Stres mam za sobą, prawda? Jednakże ta nauka to nie wszystko. Pod dostatkiem mam wspólnego czasu ze znajomymi, imprez do rana z alko w aorcie, sztuki, fashion weeków, fotofestiwali i muzyki. Zacząłem znowu grać na keyboardzie i cieszyć się wakacjami. Niestety, nie jest tak kolorowo, bo nie znalazłem jeszcze pracy, z którą ciężkawo w tym roku, a to coś, co nadal mi jeszcze pika (sam się dziwie) po lewej stronie jest zajebiście nie w sosie. Sam sobie już teraz życzę powrotu do zdrowia, kolejnej fajnej imprezy, kolejnego kogoś do patrzenia na lądujące samoloty i ostrego seksu. A chój! Być może się spełni? Oby.
                     Nie mam zwyczaju samoistnego dołowania się. Jestem strasznie pozytywnym człowiekiem, który do szczęścia po prostu potrzebuje w tej chwili trochę więcej od życia. Tak bardzo chciałbym, aby jedno z moich życzeń (zgadnij jakie... przecież takie to trudne ;]) się spełniło. Oglądanie Lostów, granie na klawiszach (i nerwach innych) oraz piątkowe zerwanie z mojej strony nie pozwala mi zmienić toku myślenia. Ciągle o kimś myślę. To może zbyt pretensjonalne, ale pragnienie opiekowania się drugą osobą (nie insynuuj, że ciągnie mnie do ojcostwa) i ten wschodnio-europejski klimat pobudzają moje hormony, umysł i mięsko pod lewą piersią. A mogło być tak pięknie...