Pióro

Usiadł, spojrzał, liczył pióra

myśli jego stały za nią

tą dziewczyną tą wybraną

ona tego nadal nie wie

on jest głupcem

nawet w niebie

pyta siebie od tej chwili

odpowiedzi jednak brak

cisza

pustka

i...

posmak

tego co stworzyła ona

ta niewinna

ta zdradzona

jego pióra

jego grzechy

wypadają

brak pociechy

jedno jednak czarno pióro

wbiło się mu w serce

czuło

miało własne swoje życie

własne serce

znakomicie

lecz to w rzeczy nic nie zmienia

ale w duchu rozpościera

pióro

o nim tu jest mowa

słowa, słowa, słowa

Szekspir władał nim namiętnie

stworzył przyszłość

nieprzeciętnie

tchnął nim wiele żyć pisanych

lecz nie wiedział że to na nic

pióro własne miało życie

ma je nadal

znakomicie

mentalności jego siła

dała winę aniołowi

wbiła mu się prosto w głowie

siedzi tam już dłuższą chwilę

siedzi rok

a nie mówiłem

głupcem był i jest ten anioł

ale wy tego nie wiecie

pióro to kobieta przecież

delikatna jak opuszek

bywa bronią no i radą

czasem zdradzi nas na prawo

a na lewo uratuję

dając słowa

które czuję