6.

Siedząc tak i płacząc. Usłyszała kroki. Nie chciała podnosić skulonej głowy. Nie chciała pokazać, że przegrała z uczuciami. To była jej przyjaciółka, Ania.

Ania: Co się stało ?

Tosia: Nic takiego... Alan.. Jula.. Mam tego wszystkiego dosyć.

Ania: Zostawić Cię samą ?

Tosia: Jeśli możesz...

Ania odeszła, tuż po niej podeszła Karolina.

T: Proszę zostaw mnie samą.

K: Dobrze, ale potem opowiesz mi o co chodzi.

T: Ale teraz mnie zostaw. Proszę...

Kilka minut w samotności. Nie chciała, żeby Alan przyszedł. Znowu ktoś szedł. Jula. Przyszła. Stała nad płaczącą teraz jeszcze bardziej Tosią. Przytuliła ją. Nie potrzebowały żadnych słów. Wystarczył im tylko ten uścisk.

J: A teraz powiedz. Co się stało ?

Tosia opowiedziała wszystko. Jasne już było, że przyjaciółka jej wierzy. Koniec z kłótnią.

Uspokoiła się dopiero po godzinie. Gdy wróciła do domku, pierwsze co, to spojrzała na telefon. Widniał tam sms, od niego, o treści : ,, Gdzie jesteś ? ". Setki myśli wiły jej się w głowie. Co miała odpisać ?

T: Co Cię to obchodzi ?!

Alan: I widzisz, Ty zaczynasz kłótnie.

T: Oczywiście, zawsze moja wina, prawda ?

A: Dobra, nie kłóćmy się, chodź na ognisko.

T: Po co ?

A: Bo fajnie jest.

Poszła. Nie zauważył jej. Była tam przez nie całą minutę.