AEQUITAS 

Porozmawiajmy o tym,
Jak ciężko jest zapomnieć.
Znów patrzymy na siebie 
Przez szparę w niedomkniętych drzwiach.
Znów brak słów paraliżuje, Boże
To jakbyś próbowała biec we śnie, ale nie możesz.
Magnetyczny bieg, rozstanie samotności.
Ślizgam się po obrzeżach racjonalności.
Zamykam oczy, znów spotykam Cię we śnie,
Ty też mnie widzisz, ale wstydzisz się powiedzieć: 'weź mnie'.
Gdzie to uczucie, które przez lata utrwalił czas?
Proszę Cię, powiedz gdzie jest ten ogień, który palił nas?
Emocje skąpane w burzliwej walce,
Oczy szklane, gwiazdy płaczą z tym, który płacze w nocy.
Być może też morze łez wylałaś za nas wtedy.
Ty Boże wiesz, może gdzieś spotkamy się jeszcze kiedyś.
Ten jeden jedyny raz porozmawiamy 
Nim staniemy na skraju życia, 
Śmierci spojrzymy w twarz.