Gwiazdy tak pięknie przebijały się przez zachmurzone niebo. Noc. Sen był jak wybawienie. Sen był sposobem ponownego spotkania z Tobą. Siedziałam na balkonie wsłuchama w rytm naszej piosenki, nadal usiłowałam wszystko sobie ułożyć. Minuta po minucie. Godzina po godzinie. Wracałam w tamte miejsca. Dotykałam tam gdzie Ty dotykałeś. Przywoływany przeze mnie Twój głos kołysał mnie do snu. Nigdy w życiu nie czułam czegoś takiego. Nigdy.

Wtedy trzy lata temu, czułam coś, ale nie tak mocno. To teraz czuję prawdziwe szczęście. Czuję spełnienie, i ulgę. Tak często mówiłeś, że jestem nieznośna, że uparta, że dożarta, że zołza. Ale jeszcze częściej móiwiłeś , że kochasz, brałeś na ręce, tuliłeś do siebie i ocierałeś każdą łzę. Kochałeś mnie na prawdę, tak? Nie umiem tego opisać. Ubrać tego ładnie w słowa. Już nie umiem pisać jak dawniej o miłości. Nie znam słów któóymi mogłabym określić jak wielkie jest moje uczucie do Ciebie.

Całe niebo zaszło ciemnymi chmurami. Jeszcze wtedy nie wiedziałam na jaką wielką burzę szykuje się w naszym życiu.