DUMNIpoWYGRANEJ WIERNIpoPORAŻCE! 

Dziś mija już 3 rocznica śmierci Arkadiusza Gołasia [*]

Wspaniałego siatkarza, męża, syna i człowieka ;(

Oto w skrócie jego historia...Opowiedziana wierszem [*]

Ta historia zaczyna się gdy miałeś 10 lat,
wszystkie klasy podstawówki minęły jak czar,
Ty już coraz wyżej nad siatką skakałeś,
gdy mogłeś to w piłkę mocno ładowałeś.
Tyle wyrzeczeń, sił i czasu poświęciłeś
aby spełnić swe marzenia..
Potem kolejna szkoła, SMS
tam dojrzałeś i dobrze rozwijałeś się.
Zauważył Cię trener,
u którego błyszczałeś,
kadra młodzieżowa, - to jest to czego chciałeś.
Matura zdana !, jest co świętować
a przecież zaraz miałeś fotografować ..
Gdy zrobił zdjęcia, bo to jego druga była pasja,
spakował swe rzeczy i pobiegł do miasta.
Tam szybko zjadł kolację i poszedł na trening,
trener od razu : Gdzie byłeś ? '
A,korki były w mieście.
Dobre wiadomości tego dnia się rozchodziły,
pan Arkadiusz Gołaś zawodowo grać zaczyna.
Poropozycja gry w Częstochowskim AZS-ie,
zamurowała Arka i jego koleszkę.
Tam przyjaźń między nimi się rozpoczęła,
Arek i Krzysiek najlepsi z najlepszych przyjaciele.
Wiele sukcesów, wspaniałej gry,
spowodowało że Arek przeniósł się na szczyt.
Seniorzy, gra w reprezentacji kraju,
od początków Jego kariery była drogowskazem,
największym marzeniem ..
To ona kiedyś zawładnęła Arka serce,
przełamali pierwsze lody i zabiło mocniej serce.
I tak mijały Częstochowskie lata,
wspaniała przyjaźń z Igłą,
zakochanie w Agnieszce ..
I mijały lata..
Do 21 lipca gdy Arek z Agnieszką stanęli w obliczu Boga,
powiedzieli sobie TAK na ślubnym kobiercu.
Dawano im długie i szczęśliwe życie,
lecz nikt nie wiedział że się tak bardzo wszyscy mylą.
Ich przygoda z obrączką nie trwała zbyt długo,
7.10, 16-ty .. wszyscy wiedzą jak trudno.
Wypadek zabrał nam człowieka wielkiego.
Wieczne łzy, smutek i szacunek do Niego.
Pogodzić się nie możemy z tym nadal,
chodź minęły już od tego trzy bardzo długie lata ...

Arek na zawsze w naszych secach [*]