Ktoś traci. Ktoś zyskuje.

Gdy masz ochotę coś napisać, ale nigdy się nie chce.
To jest malutki problem.
Takie dwie siostry, żadna nie jest idealna.
Jeszcze godzinę temu miałam ochotę nauczyć ją latać.
Po 12 godzinach spania, teraz się spać nie chce.

Tylko 7 miesięcy trzeba jeszcze wytrzymać.
Ale tak się już nie chce, nie da się tego opisać.
Byleby mi się ta cała banda do Trg po wakacjach nie zwaliła.
W końcu specjalnie się tam poszło, żeby się odciąć.

Tort na urodziny wychowawczyni?
No to może być ciekawie. ;D

Kolejny rok zachciało się wystaw.
A mi się już odechciewa tej całej szopki.
Znowu jeździć trzeba.
To tak się chce, że aż się nie chce wcale.
Wstążka to po nocach się będzie śniła.

Mamie się nie chce, mówi że już robić nie będzie.

A ja i tak doskonale wiem, że na Wielkanoc znowu robić będzie.

Gdy wiesz, że upłynęły 4 miesiące.
Gdy wiesz, że bywa pod górkę, ale jest dobrze.
Gdy wiesz, że to nigdy się nie skończy.
Tak można żyć.
Podobno idealne połączenie.

Faktycznie musi coś w tym być.

Czasami odnoszę wrażenie, że gotowi jesteśmy sięi udusić nawzajem.

A i tak po chwili wszystko wraca do normy.

A mądra Martusia mówiła, że to się tak skończy.
Wcześniej czy później wróci na kolankach.
Czemu mnie to jakoś specjalnie nie zdziwiło.
A i tak to jest już z góry od dawna na porażkę spisane.

Została jedna rzecz, dużo się mówi, a mało robi.

Zawsze musi upłynąć czas, żeby coś zrozumieć.
I to jest chyba największy problem.
Na szczęście nie mój problem.

338/365