038# by Angela

To o czym chcecie opowiadanie?:D

Kiedy osiąga się pewien wiek, życie staje się jedynie procesem ciągłego tracenia różnych rzeczy. Ważne rzeczy wyślizgują się jedna po drugiej z rąk i wypadają, jak zęby wyłamane z grzebienia. Zamiast tego dostają się jedynie bezwartościowe imitacje. Topnieją możliwości fizyczne, nadzieje, marzenia i ideały, pewność i sens. Kochane osoby jedna po drugiej odchodzą i znikają. Żegnają się albo odchodzą bez uprzedzenia po prostu rozpływają się w powietrzu. A kiedy raz się je straci, już nie uda się ich odzyskać. Nie uda się też ich nikim ani niczym zastąpić. To bardzo trudne do zniesienia. Czasem tak bolesne, jakby ktoś nas ciął nożem. Lada dzień skończysz trzydzieści lat. Będziesz teraz po trochu wkraczał w okres tego zmierzchu życia. To on właśnie nadchodzi wraz z wiekiem.

Czuję się żałośnie, czekając na wiadomość od Ciebie. po tym wszystkim co mi zrobiłeś. jestem gotowa Ci wybaczyć, pomimo tego, że jeszcze nie przeszło Ci przez myśl, żeby mnie przeprosić.

Zła Kobieta ma to do siebie, że Mężczyźni wracają do Niej na kolanach.

Nie ma nic głupszego i upadlającego niż walka o czyjąś miłość.

Tęsknota to najgorsza tortura - sprawia, że możesz umierać każdego dnia po trochu, 
przez tygodnie, 
miesiące, 
lata. 
Przez całe życie.

Nie jestem nikomu winna posłuszeństwa, nie mam obowiązków ani zmartwień, nie ma we mnie uprzedzenia ani nienawiści, żadnych namiętności. Nie jestem ani za, ani przeciw. Zachowuję neutralność. Psychoza skacze mi do gardła ze wzmożoną siłą, jakby tylko na to czekała. Czuję  ból innych, ale nie mogę wziąć ich życia w swoje ręce. Z resztą, po co... mam dość swojego bólu. Mojego i niczyjego innego. Tak  autorskiego i niepowtarzalnego, że oznaczonego specjalnym znaczkiem.

Stań się przez chwile mną, a obiecuję że się pogubisz.