Śmiechu mi trzeba..

Czas nas zmienia. Zmienia nieustannie poprzez każdą sekundę mimo iż na pierwszy rzut oka tego nie widać. Bo jest z tymi zmianami jak z drzewem. Czy ktoś kiedyś zauważył jak drzewo rośnie? Pewnie, ze nie. Widzimy jakieś efekty jego postępów po pewnym czasie ale nie możemy zauważyć zjawiska wzrostu lub użyć do drzewa czasownika, który można wizualnie zaobserwować - rośnie. Niekiedy zmiany zachodzą w nas bardzo szybko, praktycznie z dnia na dzień (ale gdy drzewu zetnie się gałęzie to również jego wygląd i tempo wzrostu się zmienia) i są wywoływane mocnymi postanowieniami lub traumatycznymi zdarzeniami. Im starsi jesteśmy tym bardziej się zmianom naturalnym charakteru opieramy (np. ciężko jest zmieć poglądy jakieś 50 letnie osoby, której już ukształtowany światopogląd jest jakby zalany betonem i tylko za pomocą ciężkiego sprzętu można jego kształt ewoluować). Na wszystko co napisałem można by znaleźć setki wyjątków jak np. Fryca, którego czas zachował w wieku 15 wiosen ;D. Chłopak niby lat 18, lada dzień pisze maturę i przed dzień(albo raczej już 3 i 2 dni wcześniej) wybiera się na biwak. Pytając się go czy przez przypadek 4 nie pisze matury oraz czy się nie uczy (biwak jest 1-3 maja :P) odpowiedział, pytaniem czy to będzie czymś przeszkadzało i najwyżej trochę sobie jeszcze powtórzy podczas owej harcerski j imprezy. Nie mogłem z jego kolejnych sms'ów odpowiadających mi na owy temat i podczas informatyki śmiałem się sam do siebie :P

Na tym filozoficzno-nabijającym się z Michała wstępie raczej zakończę miłe i leniwe aspekty tej notki i wtorkowego dnia. Niby w szkole nie było ciężko (nawet trafił się apel) ale bardzo chciałem wrócić do domu i odpocząć. A tu nic z tego, czas w domu spędzony został na przepisywaniu 10 kartek z geografii (bo nauczyciel nie może zrozumieć że mam nowy zeszyt ponieważ starego nie znalazłem i mam go od początku uzupełnić..), uzupełnianiu ćwiczenia, nauce matematyki i angielskiego. Wszystko robiłem do 19.30. O owej godzinie wyrwałem się na 30 min do lasu, na miejsce odbywania się DMB i rozpalając nielegalnie samemu sobie małe ognisko przemyślałem owy czas. Miałem w zanadrzu aparat i nad głową piękny księżyc. Dym ogniska i jego płomień świetnie się komponowały z owym ciałem niebieskim. Zrobiłem kilka zdjęć. Nawet niektóre wyszły. Spojrzałem jeszcze raz. I w myślach uchwyciłem tą chwilę. Ponownie włączyłem aparat i wszystkie zdjęcia usunąłem. Widok, który widziałem był takim, że może z jedną lub dwoma osobami (oczywiście ze skrajnie innych pobudek i nie razem z tą dwójką) chciałbym go dzielić. Mój najlepszy aparat - oko, to zarejestrował. I mi to wystarcza. Po powrocie godzinę pracowałem na podwórku, przerzucając na taczkę łopatą a następnie przewożąc około 500kg ziemi. Nie powiem, że się nie zmęczyłem, ale wysiłek fizyczny jest potrzebny i w takiej nie tragicznej dawce zdrowy. Zaraz ponownie wracam do nauki angielskiego na klasówkę..

Do dzisiejszego dnia ironicznie pasują mi bardzo dwie piosenki. Jedna zespołu, który szanuję ale zbytnio nie lubię, mianowicie SDM. Tekst i melodia utworu teoretycznie pozytywnie nastawiają. <..> Druga piosenka, jest Pink Floyd'ów, których dopiero ostatnio polubiłem. Na pierwszy rzut ucha mają nieznośną muzykę, miejscami kakofoniczną i ciężką w odbiorze. Problem w ich odbiorze polega na tym, że oni tacy po prostu muszą być bo przy pewnym nastroju panującym w głowie, owa psychologicznie działająca dawka dźwięków zostaje ubóstwiana <..>