back

Hej, znowu tu jestem. Wiem, że mnie nie było. Ale cały czas jestem stawiana przed wyborem. Albo będę szczęśliwa w swoim ciele, albo będę szczęśliwa w związku. Mój chłopak nie odzwa się do mnie, kiedy widzi, że się odchudzam. A widzi wszystko, bo wszystko obserwuje i docieka jak pojebany. Finalnie nie jestem szczęśliwa ani trochę. Przytyłam 3 kg i nie mogę ich zrzucić za chuja, raz się odchudzam raz nie, cały czas uważam, żeby on nic nie widział.. Jestem zmęczona. On się do mnie nie odzywa, a ja nienawidzę swojego ciała.

Aktualnie staram się trzymać diety ułożonej specjalnie na potrzeby moich wypadających włosów. I włosy rzeczywiście przestały wypadać, ale często zawalam, bo prawie wszystko z tej diety mi nie smakuje. Dieta jest na 700 kcal, ale zawsze dam się na coś skusić i pewnie wychodzi 900 albo 1000. Nie widzę efektów w lustrze. Albo jestem niecierpliwa, albo za mało się staram... Chcę zmienić swoje życie, chcę by było jak kiedyś. Obsesja, która była jak powietrze. Dzięki niej potrafiłam nie jeść, ona trzymała mnie na nogach.. A teraz? Jestem rozdarta pomiędzy dobrem swoim, a związku. Czasami coś jem tylko dlatego, że wiem, że on by się z tego ucieszył.

Biegam co drugi dzień. Bardzo to lubię.

Jak wiecie, moja mama potrafi dać w kość.. Delikatnie mówiąc. Ostatnio tak nie jest. Bardzo się stara i jest super w domu.

Poszłam do liceum, profil z rozszerzoną biologią i chemią. Mogłabym się rozpisywać na temat tej szkoły, ale po co.. Wygląda jak muzeum, a ludzie w nim jak konformistyczne nolife'y przemieszane z gwiazdkami w conversach. Jebać, mam się tam uczyć, nie udzielać towarzystko.

I na koniec najważniejsze dwie rzeczy, które chcę ogłosić wszem i wobec.

1. Przepraszam Was, że mnie tak długo nie było.

2. WRACAM. BĘDĘ WALCZYĆ O SIEBIE.

zaczynam nowy rodział życia.