Jest w życiu taki moment, gdy życie odpłaca Ci się za przeszłość, za całe stracone dzieciństwo.  Wszystko zaczyna się układać, poznajesz przyjaciół, którzy są na każdym kroku, niektórzy pomagają dla zasady, w końcu jest to ich nadany przywilej, niektórzy z czystego serca, trudno mi oceniać kto tak naprawdę jest moim prawdziwym, bezwzględnym przyjacielem. Jednak wszystko do nas powraca, przeszłość miesza się z teraźniejszością robiąc wielki bałagan. Sam nie wiesz co bardziej boli, czy Twoja bezradność co do spraw z przeszłości, czy cała waląca się teraźniejszość, która kiedyś będzie przeszłością i też do Ciebie wróci. Śmieszą mnie ludzie, którzy myślą, że coś o mnie wiedzą, że znają mnie na wylot. Dwie osoby wiedzą dosłownie wszystko, reszta zna wybiórcze informacje... denerwują mnie nauczyciele, którzy prowadzą z Tobą poważne rozmowy sądząc, że niewiadomo jak zdemoralizowanym człowiekiem jesteś, a tak naprawdę nic nie obchodzi ich to, że mając piętnaście lat, życie wali Ci się na głowe, bo tak teoretycznie to jesteś sam, bo nigdy nie byłeś obdarzony takim beztroskim uczuciem, nigdy nikt o Ciebie emocjonalnie nie zadbał i nie wiesz czym są wartości, które powinno się wynosić od dziecka. Kiedy pytają mnie : ,, Po co to sobie robisz? " - zawsze odpowiadam, że nie wiem. W zasadzie wiem dlaczego to robię, ale nigdy nie poczułąm się z nikim tak związana by odpowiedź prawdę.Nienawiść pogłębia się w moim sercu, dlatego powód tego jest prosty, niektórzy sami potrafią wywnioskować sobie co mi to daje, to nie jest satysfakcja, nic z tych rzeczy. Ograniczone zaufanie to coś co na teraz bardzo mi się przyda, przeklęte dziewczyny z mojej klasy, zawsze są, gdy czegoś potrzebują, a gdy tylko nadarzy się okazja obsmarują Cię za plecami, tak, że wychodzisz na najgorszego człowieka, w końcu zmieniłam się o 360 stopni, w zasadzie co chwilę łamie prawo, nie znam umiaru, przecież jestem takim okropnym człowiekiem. Was też kiedyś życie kopnie w te tyłki, które mają idealny dom i ich największym problemem jest to, że dostaną dwójkę i mama będzie zła.  W zasadzie jestem tu bez celu, żyję dla samej siebie w swoim małym świecie myśląc jak ułożyć życie, w końcu tyle sie zdarzyło. Czy gdyby mnie teraz zabrakło, czy cokolwiek by to zmieniło?