Yhym... Rozstanie?

No to tak... W sumie to dawno mnie tu nie było... Mam dwa powody. Uczelnia, czyli mnóstwo nauki oraz starałem się w miarę systematycznie kontaktować z niektórymi osobami... (czytaj: zawsze z jedną i Tą samą)

To najpierw zacznę od czegoś... milszego, chociaż w jakimś stopniu.

Przyjechała do mnie przyjaciółka, którą widziałem po raz pierwszy na oczy. Ładna dziewczyna, ale oczywiście jak to Wy upieracie się, że jest odwrotnie... Jednak nie o tym tutaj.

Odebrałem Ją, pogadaliśmy, pośmialiśmy się, poszliśmy... tam gdzie mieliśmy pójść, jednak to tylko przyjaciółka, nikt więcej. Tak też pozostanie. Nie myślę nawet o niczym więcej.

Jaki plus, że się spotkaliśmy? Że uwierzyłem w przyjaźnie na odległość... To co okazywała w pewnym momencie jest... niesamowite... Ale smutne też zarazem... Nieważne, bo i tak nie mogę powiedzieć.

No i jakaś dziewczyna, którą nawet dobrze znam jest ode mnie niższa... Również mnie nie zostawiła i chyba nie zostawi... Jednak nie możemy przewidzieć przeszłości...

Wczoraj przyjechała i dzisiaj już odjechała... za krótko...

Teraz jednak... dzisiejsze... wydarzenie... Na samą myśl nadal chce mi się płakać... 

Ile to razy już miałem łzy na policzkach? Nie wiem... Nie potrafię zliczyć... 

Tak... Zostałem porzucony, choć wydawało mi się, że nigdy to nie nastąpi... Dlaczego to zrobiła? Tego nie wiem, nie potrafię tego opisać...

Jak można opuszczać kogoś, kiedy się tego nie chce... 
Jak można tak siebie ranić, by... nie ranić bliskiej osoby w przyszłości...

 
Skąd jednak ten pomysł, że będziesz ranić... To ja ranię, bo... sama powiedziałaś, że mącę Ci ciągle w głowie i nie możesz się na niczym skupić... Gomene...

Nie chcę Cię stracić! Naprawdę nie chcę! Oddałbym naprawdę wiele byś wróciła...

Obyśmy... ponownie zaczęli ze sobą pisać, bo ból... jest straszny... Najgorsze... że jest większy niż ostatnio... Jakby mi pół życia zabrano...

Tak, wiem... smęcę, ale... gdzieś muszę... A poza tym... pewnie to przeczytasz... 

Przepraszam wszystkich, którzy to czytają...