.

te słowa prosto z serca płyną

i choć dla Ciebie nie istotne, dla mnie nie zginą

mały człowiek , wśród świata małego

to właśnie życie, przyzwyczajam się do tego

chociaż wydaje się nam, że na same dno spadamy

nie doceniając tego, jak wiele mamy

zapominamy, że nawet od dna najgłębszego

można się odbić, nic w tym trudnego.

Siedzę na oknie 

patrzę przed siebie

oglądam księżyc

i gwiazdy na niebie...

czuję się 

jak na własnym pogrzebie

Przyznam się,

myślę co tam u Ciebie.

W uszach słuchawki,

pierwszy raz od roku

zagłuszają wszystko,

co dzieje się wokół

słucham słów

ulubionego utworu

w telefonie tylko on jeden,

więc nie mam wyboru

tekst znam na piamięć,

jest mym drogowskazem-

piosenka

której kiedyś słuchaliśmy razem.

wspominam,

jak szeptem śpiewałeś do ucha

ją właśnie

gdy wokół panowała cisza głucha

piosenkę miłosną,

prawdziwie tak brzmiała

pewnie jakiś ukryty sens miała.

Patrząc na bloki zastanawiam się,

czy tego wieczoru

ktoś taki jak ja patrzy w ciemność ,

szukając lepszego humoru?

i ściska mocno w ręce wspomnienie

jakby miało załagodzić cierpienie...

Im mocniej ściskam

tym ból we mnie trwalszy

to prezent od Ciebie,

ten najwspanialszy

zamykam oczy,

Ciebie przy sobie czuję

czy wiesz, że właśnie swe życie rujnuję ?

i choć może dużo rezygnuję

niczego w zamian nie oczekuję.

W głębi siebie kilka myśli snuję

kiedy Cię w końcu  pocałuję...?

przyznaj

wariuję